Najczęściej były wykonywane w miejscowych warsztatach rzemieślniczych na zamówienie zwycięzców królewskich lub innych ważnych konkursów strzeleckich, niestety ich twórcy pozostali anonimowi. Częstymi tematami były sceny biblijne, alegoryczne, myśliwskie, społeczne i miłosne, doniosłe wydarzenia historyczne i polityczne oraz równie często sami strzelcy, strzelnice i życie wewnętrzne dwóch historycznych organizacji strzeleckich - samodzielnych formacji strzeleckich: Bractwa Strzeleckiego i Uprzywilejowanego Zbrojnego Korpusu Mieszczańskiego. Po zakończeniu strzelania tarcze instalowano na ścianach, ale również na sufitach strzelnic, gdzie służyły jako dekoracja.
Większość starszych tarcz ołomunieckiego korpusu nie jest sygnowana, dopiero w drugiej połowie XIX wieku ich autorzy przestają być anonimowi. W latach 1847-1864 najwięcej tarcz pochodziło z warsztatu malarza G. Kühna, równolegle z nim działali w Ołomuńcu malarze Anton Komarek i Theodor Kubicki, a pod koniec lat 60. pochodzący z Uničova Johann Friedrich, absolwent wiedeńskiej Akademii. W latach 70. głównym dostawcą tarcz był malarz z Loštic František Havelka.
Ołomuniecka kolekcja tarcz strzeleckich, składająca się z 205 eksponatów, należy do największych tego rodzaju w Republice Czeskiej. Ekspozycja pokazywana w Muzeum Śląska Opolskiego składać się będzie z 65 tarcz strzelniczych, które powstawały w okresie od XVIII do pocz.XX wieku.
16 grudnia 2010
Malowane tarcze pojawiły się już w XVII wieku, najpierw okrągłe, później kwadratowe o rozmaitych tematach i motywach. Ze względu na swoją wartość informacyjną należą do znaczących źródeł ikonograficznych i stanowią przede wszystkim cenne źródło wiedzy o tym, jak żyli i jak ubierali się ludzie, mają również znaczenie przy poznawaniu rozwoju budowlanego poszczególnych miast.