Przejdź do menu Przejdź do treści Przejdź do stopki

Tomasz Sobecki – Franciszek Starowieyski – dialog artystów

4 lutego 2010
Cykl Twarz wywodzi się z fotograficznego adorowania rzeźby – późnogotyckiego krucyfiksu nieznanego autora z kościoła NMP w Toruniu. Ta właśnie fascynacja, z drugiej połowy lat 70. XX wieku, dała początek portretowaniu ludzi – przyjaciół, znajomych, przede wszystkim artystów. Malarze, fotograficy, rzeźbiarze, filmowcy nieustająco śledzą zmieniające się kolory i kształty, weryfikują swój stosunek do rzeczywistości estetycznej, interpretują ją. To wszystko wyraża ich twarz – napięta, skupiona, oczy sięgają dalekiego planu. Pokazanie takiej właśnie ekspresji twarzy jest fascynującym zadaniem dla fotografika.

Pierwszym, którego twarz została poddana fotograficznej analizie był zaprzyjaźniony z autorem Tadeusz Brzozowski. Sesję zdjęciową zrealizowano w Jego zakopiańskiej pracowni w roku 1986, jak się okazało, na niecały rok przed śmiercią malarza. Po raz pierwszy portret osoby fotografowanej został, w przypadku kilku ujęć, ograniczony jedynie do fragmentów twarzy. W moim głębokim przeświadczeniu nawet najmniejsza część naszego ciała, zwłaszcza twarzy, świadczy o człowieku jako całości i pozwala mieć wyobrażenie o jego wnętrzu duchowym, wydobywa je i określa w sposób szczególny.

Kolejnym etapem rozwoju koncepcji cyklu Twarz było zaproszenie do wzięcia udziału w Konfrontacjach Fotograficznych w Gorzowie Wielkopolskim (BWA,1992). Na wystawie zaprezentowany został po raz pierwszy tryptyk fotografii dużego formatu, 70 cm x 100 cm, toruńskiego rzeźbiarza Andrzeja Wojciechowskiego. Tryptyk został użyty jako środek wyrazu - bowiem w przekonaniu autora – twarz ludzka jest tak wyjątkowo bogata w treść, że nie jest możliwe ograniczenie wypowiedzi fotograficznej, o drugim człowieku, do pojedynczych fotogramów.

Portret Franciszka Starowieyskiego został wykonany w roku 2000, w jego warszawskiej pracowni. Fascynacja osobowością, w szczególności ekspresją twarzy spowodowały, że powstała seria zdjęć wykraczająca poza założenia klasycznej prezentacji artysty. Narodził się kolejny etap cyklu Twarz. Zasadnicze różnice, w stosunku do wcześniejszych działań, to wyjątkowo duży format fotogramów 120 cm x 150 cm nawiązujący do skali prac F. Starowieyskiego. Tak monumentalny format i ilość prac (12 fotogramów) przedstawiających twarz jednego człowieka pozwala wniknąć bardzo głęboko w jego osobowość, pozostawać w kręgu jej oddziaływania. Fotografie te tworzą esej o artyście.

Autor świadom ingerencji w dobro najbardziej osobiste – twarz – ma przeświadczenie, że nawet posługując się wieloma fotogramami prezentującymi osobę fotografowaną, nie jest w stanie wyczerpać bogactwa i całej złożoności prawdy o tej osobie. To przekonanie ma przełomowe znaczenie w krystalizowaniu się cyklu Twarz - pokora wobec drugiego człowieka i wagi jego wizerunku jest przyczyną zaproszenia osoby fotografowanej do dialogu artystycznego.

W myśl założeń portret, również esej fotograficzny, jest zmierzeniem się z problemem poznania drugiego człowieka oraz próbą odnalezienia następnego kroku w jego drodze ku transcendencji. Szansą na odkrycie siebie sobie nieznanego. Daje nadzieję na fascynujący dialog artystyczny pomiędzy dwoma twórcami. Rezultatem dialogu jest nowa wartość dla obojga artystów – zrealizowana wspólnie, inna dla każdego.

Tomasz Sobecki

Tomasz Sobecki - ur. w 1952 roku w Toruniu.

Wiele wystaw w prestiżowych polskich galeriach artystycznych i fotograficznych. Liczne wystawy indywidualne za granicą w krajach europejskich (Anglia, Szwajcaria, Finlandia) i USA.

Udział w międzynarodowych wystawach zbiorowych w Belgii, Niemczech i Japonii. Reprezentant sztuki polskiej na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Caracas (Wenezuela).

Stypendia artystyczne:

    1990 - stypendium MSZ Królestwa Hiszpanii,
    1991-1993 - stypendium MKiS RP.

Najbardziej znane cykle fotograficzne:

    MODLITWA w GOTYCKIEJ KATEDRZE 1981,
    GOTYK - KSZTAŁT i ŚWIATŁO 1985, KSZTAŁT ŚWIATŁA 1991,
    MIASTO 1992, KOLOR WIATRU 1996.
    W roku 2002 zaprosił Franciszka Starowieyskiego do dialogu artystycznego zrealizowanego w Galerii Arsenał - Toruń. Sedno dialogu polega na zgłębianiu relacji portret - autoportret poprzez właściwą dla każdego z artystów formę wypowiedzi twórczej.
    MIASTA INACZEJ 2005, SZALONE LOKOMOTYWY 2006.

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich - zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.