Przejdź do menu Przejdź do treści Przejdź do stopki

Tajemnica kamienicy przy ulicy Krawieckiej 13 w Opolu

Do stałych ekspozycji Muzeum Śląska Opolskiego należy także doskonale zachowana studnia czerpalna, która została zbudowana w XVII wieku. Odkryto ją podczas robót budowlanych prowadzonych w marcu 1966 roku. Jej górną krawędź odsłonięto na głębokości 2,10 m od poziomu ulicy, pod posadzką remontowanego budynku przy ulicy Krawieckiej 13.Wejście do obiektu znajduje się na placu muzealnym, od strony ul. Muzealnej.
Tajemnica kamienicy przy ulicy Krawieckiej 13 w Opolu - fragment wystawy stałej
Cembrowina, w górnej i środkowej części została wykonana z ciosanych kamieni granitowych, w dolnej zaś z sosnowych desek. Dno studni zostało wykute w skale marglowej. Całkowita głębokość studni wynosi 8,80 m, a jej średnica od 1,40 m do  0,97 m. W 1966 roku poziom lustra wody znajdował się na głębokości 3,65 m poniżej górnej krawędzi cembrowiny. Woda we wnętrzu studni była czysta, a jedynie w drewnianym szalunku odkryto kilka fragmentów nowożytnych naczyń.

Drewniana partia cembrowiny została wzniesiona w konstrukcji słupowo-ramowej, czyli składa się z czterech pionowo wbitych słupów, o które opierają się ułożone poziomo deski, w narożach połączone na styk. Pomiędzy słupami zostały umieszczone poprzeczne rozpórki, powstrzymujące je przed zawaleniem się pod naporem ścian wykopu.  

O studni i skarbie, Ewa Matuszczyk-Rychlik, kierownik Działu Archeologicznego:

W lutym 1966 roku podczas prac remontowo-budowlanych prowadzonych przy ul. Krawieckiej 13 w Opolu, przy jednej ze ścian budynku robotnicy odkryli skarb srebrnych monet z XVII wieku. Ich właściciel ukrył je w glinianym naczyniu. W połowie lutego znalezisko zostało przekazane do zbiorów Działu Historycznego Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu. Wg informacji uzyskanych od robotników skarb miał liczyć 130 monet, jednak do muzeum ostatecznie trafiło 111 z nich. Część monet była dość mocno skorodowana i nieczytelna. Monety zostały ukryte po połowie XVII wieku, a najlepiej zachowane wśród nich to:
- półgrosz krakowski Aleksandra, 1501-1506, ort gdański Jana Kazimierza, 1655, ort koronny Jana Kazimierza, 1657, szóstak koronny Jana Kazimierza z 1660 roku, 6 krajcarów Chrystiana II księcia legnicko-brzesko-wołowskiego, 1665, 3 krajcary trzech braci - książąt: Jerzego, Ludwika i Chrystiana, 1657, 3 krajcary księcia legnicko-brzeskiego Jerzego III, 1661, 3 krajcary z mennicy Stanów Ewangelickich we Wrocławiu, 1634, 1635, 3 krajcary Leopolda I, 1659, ort elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma, 1656

W pierwszych dniach marca tego samego roku w obrębie tylnej części tego samego budynku robotnicy odsłonili doskonale zachowaną studnię, o czym poinformowali pracowników Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu.

Dokumentację obiektu opracował Klemens Macewicz, ówczesny Opolski Konserwator Zabytków Archeologicznych, przy udziale strażaków z miejskiej jednostki Straży Pożarnej. Górną krawędź studni odsłonięto na głębokości 2,10 m od poziomu ulicy, pod posadzką remontowanego budynku. Cembrowina, w górnej i środkowej części została wykonana z ciosanych kamieni granitowych, w dolnej zaś z sosnowych desek. Dno studni zostało wykute w skale marglowej. Całkowita głębokość studni wynosi 8,80 m, a jej średnica od 1,40 do 0,97 m. W 1966 roku poziom lustra wody znajdował się na głębokości 3,65 m poniżej górnej krawędzi cembrowiny. Woda we wnętrzu studni była czysta, a jedynie w drewnianym szalunku odkryto kilka fragmentów nowożytnych naczyń. Drewniana partia cembrowiny została zbudowana w konstrukcji słupowo – ramowej, czyli składa się z czterech pionowo wbitych słupów, o które opierają się ułożone poziomo deski, w narożach połączone na styk. Pomiędzy słupami zostały umieszczone poprzeczne rozpórki, powstrzymujące je przed zawaleniem się pod naporem ścian wykopu. Uznano, że studnia została zbudowana w XVII wieku. Po 1966 roku, studnia była dość długo używana jako miejsce składowania żużla piecowego. Ponownie została „odkryta” i oczyszczona w 2012 roku W wyniku badań dendrologicznych stwierdzono, że dolna partia cembrowiny została wykonana z desek sosnowych, a nie jak pierwotnie sądzono dębowych, natomiast przeprowadzone badania C14 nie zmieniły określonej w 1966 roku chronologii.

Remont pomieszczenia oraz organizację prezentowanej w nim wystawy pt. „Tajemnica kamienicy przy ulicy Krawieckie 13 w Opolu” przeprowadzono w ramach projektu „Światło na sztukę – ochrona i rozwój infrastruktury obiektów Muzeum Śląska Opolskiego oraz Teatru im. Jana Kochanowskiego celem poprawienia odbioru i zwiększenia dostępności opolskiej oferty kulturalnej”.


Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich - zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.