Przejdź do menu Przejdź do treści Przejdź do stopki

Stanisław Szczepański. Malarstwo

17 listopada 2011
Wystawa malarstwa Stanisława Szczepańskiego jest piątą wystawą z cyklu "W kręgu Cybisa" w Galerii Muzeum Śląska Opolskiego. Poprzednio w tymże cyklu prezentowaliśmy twórczość Hanny Rudzkiej-Cybisowej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz Piotra Potworowskiego, Zygmunta Waliszewskiego ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie i Artura Nachta-Samborskiego z depozytu rodziny artysty złożonego w Muzeum Narodowym w Poznaniu.

Stanisław Szczepański urodził się w 1895 roku w Ropczycach koło Jasła. W 1913 roku rozpoczął studia w zakresie architektury, a następnie filozofii. Naukę przerwała wojna - w latach 1915-1918 odbywał Szczepański służbę w wojsku austriackim. W latach 1919-1925 odbył studia malarskie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po kilku latach pracy zawodowej w Warszawie, dołączył do grupy "Komitetu Paryskiego" w 1929 roku. Wraz z większością kapistów powrócił do Polski w 1932 roku. W 1937 roku osiadł w Krzemieńcu, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku i instruktor teatru szkolnego Liceum Krzemienieckiego. Po wojnie poświęcił się pracy pedagogicznej na wyższych uczelniach plastycznych. W latach 1945-49 był profesorem na Wydziale Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, a od 1949 roku aż do emerytury (1965) - profesorem malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zmarł w Warszawie w 1973 roku.

Wystawa zorganizowana została z inicjatywy ucznia i przyjaciela Stanisława Szczepańskiego - Jacka Antoniego Zielińskiego. W katalogu wystawy pisze on m.in: We wrześniu 1949 roku, w wieku trzynastu lat, zostałem uczniem Stanisława Szczepańskiego. Wraz z grupą kolegów i koleżanek z Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie mieliśmy wyjątkowe szczęście, ponieważ Szczepański, wówczas profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, uczył w naszej szkole tylko przez jeden rok. Na zlecenie Ministerstwa Kultury i Sztuki przygotowywał program nauczania malarstwa i rysunku dla polskich liceów sztuk plastycznych. My stanowiliśmy jego klasę eksperymentalną. Nie wiedziałem oczywiście że to spotkanie zapoczątkuje długoletnią znajomość, która z biegiem czasu przerodzi się w przyjaźń starego malarza z młodym malarzem, przyjaźń trwającą aż do roku 1973, czyli do śmierci starego malarza. Pięć lat później, w roku 1978, miałem zaszczyt być komisarzem wystawy pośmiertnej Stanisława Szczepańskiego w Muzeum Narodowym w Poz­naniu.

Na wystawie zaprezentowano 37 prac malarza z różnych okresów jego twórczości, 32 prace pochodziły ze zbiorów rodziny artysty, pozostałe 5 wypożyczono z Muzeum Narodowego w Poznaniu.

ze zbiorów Jana Jakuba i Pawła Szczepańskich oraz Muzeum Narodowego w Poznaniu

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich - zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.