Robinia akacjowa Robinia pseudoacacia 
To drzewo pochodzące z Ameryki Północnej rośnie prawie w całym kraju. Nie występuje tylko w Beskidach, Tatrach i na Mazurach. Dożywa wieku 100 lat i dorasta do 25 m wysokości. Robinia została sprowadzona do Europy w XVII wieku, wtedy sadzono ją w lasach i parkach. Obecnie w naszym kraju jest obcym gatunkiem inwazyjnym. Inna poprawna nazwa to grochodrzew akacjowy. Niektórzy nazywają ją błędnie akacją. Drewno jest twarde i wytrzymałe, wykorzystywane do wyrobu trzonków, wioseł czy szczebli do drabin. Stosowane także w budownictwie.
Korona: owalna lub parasolowata, o luźnej formie.
Liście: duże, składają się z nieparzystej liczby listków (7-25). Jesienią żółkną.
Kwiaty: okazałe, zebrane w grona, w kolorze białokremowym. Kwitnie w maju i w czerwcu. Zapylają je m.in. pszczoły i trzmiele. Są jadalne, można je smażyć w cieście. To jedyna część rośliny, która nie jest trująca.
Owoce: gładkie, płaskie strąki zebrane po kilka w gronie. Dojrzewają jesienią i zazwyczaj zostają na drzewie do wiosny. Robinie na starość coraz mniej kwitną i owocują, a po 60 latach już wcale.
Kora: za młodu gładka i brązowa, z wiekiem staje się szarobrązowa i grubsza oraz popękana na głębokie bruzdy. Młode gałązki wyposażone są w ostre ciernie.
Bibliografia:
1. Zarawska P. , Rozpoznaję drzewa, Warszawa 2021.
2. http://www.wlin.pl/las/atlas-drzew-i-krzewow/
3. https://www.encyklopedia.lasypolskie.pl
4. https://www.drzewa.nk4.netmark.pl/atlas/atlas.php