Dąb szypułkowy Quercus robur
Drzewo występujące w lasach i parkach całego kraju (oprócz najwyższych gór). Potrafi dorosnąć do 38 m wysokości i przeżyć ponad 1000 lat. Las składający się głównie z dębów nazywamy dębiną lub dąbrową. Drewno dębowe jest cennym surowcem wykorzystywanym w przemyśle meblarskim.
Korona: szeroka, nieregularna w kształcie, z rozłożystymi konarami. U dębów rosnących samotnie rozgałęzienia pnia zaczynają się już na wysokości 2-3 metrów. W lasach drzewa te mają dłuższe i smuklejsze pnie.
Liście: wyrastają w kępkach na krótkich ogonkach liściowych. Z wierzchu ciemnozielone, a od spodu żółtawe. Jesienią brązowe.
Kwiaty: żeńskie są małe i niepozorne, natomiast męskie są zebrane w długie, zwisające kwiatostany w kolorze żółtym lub bladozielonym. Dąb kwitnie od kwietnia do maja.
Owoce: żołędzie osadzone są na długich szypułkach (to jedna z cech odróżniająca go od dębu bezszypułkowego, który nie ma szypułek). Żołędzie dojrzewają we wrześniu oraz październiku i od razu spadają z drzewa, gdzie stają się pokarmem m.in. dla dzików, sójek, żołędnic, wiewiórek czy grubodziobów. W dawnych czasach ludzie suszyli je, prażyli i mielili po czym zaparzali niczym kawę.
Kora: bladoszara, brązowa, brunatna. U młodych roślin gładka, a z wiekiem pokrywa się podłużnymi bruzdami. Potrafi osiągać grubość nawet 15 cm. Od dawna była wykorzystywana do sporządzania leczniczych naparów i odwarów.
Bibliografia:
1. Zarawska P. , Rozpoznaję drzewa, Warszawa 2021.
2. http://www.wlin.pl/las/atlas-drzew-i-krzewow/
3. https://www.encyklopedia.lasypolskie.pl
4. https://www.drzewa.nk4.netmark.pl/atlas/atlas.php