Postać św. Ignacego Loyoli

Obraz został przekazany do zbiorów Działu Sztuki przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w 1967 roku z kościoła w Kazimierzu w powiecie głubczyckim. Jak wynika z inskrypcji i herbu umieszczonych na płótnie na mensie ołtarzowej obraz był fundowany przez jednego z opatów z Lubiąża. Mamy tam inicjały „A:ABBL” – Pierwsza jest literą imienia, kolejne trzy dotyczą łacińskiej nazwy godności (ABBAS), dalej jest litera „L” oznaczająca nazwę konwentu (Lubensis) i następnie data „1622” - data fundacji. Herb poniżej inskrypcji to herb opata na co wskazuje infuła oraz pastorał – insygnia władzy opackiej. W latach 1636-1672 opatem konwentu w Lubiążu był Arnold Freiberger i to on jest prawdopodobnie ufundował nasz obraz. Możliwe, że obraz pierwotnie wchodził w skład wystroju kościoła bądź klasztoru w Lubiążu, a przy okazji zmiany wystroju w końcu XVII czy w XVIII wieku został przeniesiony do kościoła patronackiego. Jednak bez względu na to, czy tak było, obraz powstał w kręgu warsztatu pracującego dla opactwa w Lubiążu. Sama postać fundatora jest ciekawa, gdyż Arnold Freiberger był inicjatorem reformy ekonomicznej opactwa, która umożliwiła odnowienie całego kompleksu lubiąskiego w stylu barokowym. To właśnie ten opat zaprosił Michaela Willmanna do Lubiąża. Sam wybór postaci świętego Ignacego Loyoli, czołowego reprezentanta rozwijającej się kontrreformacji jest zrozumiały biorąc pod uwagę silne zaangażowanie się klasztorów cysterskich na Śląsku w walkę z kontrreformacją.