Przejdź do menu Przejdź do treści Przejdź do stopki

Portrety Grotowskich

1 kwietnia 2025 Zabytek miesiąca
Kolejnym zabytkiem w ramach jubileuszowego cyklu „Strzał w dziesiątkę..." są portrety Grotowskich, autorstwa nieznanego malarza z ok. 1765 roku

Portrety Grotowskich, malarz nieznany, ok. 1765, olej na płótnie, nr inw. MSO/S/86, MSO/S/87

Pochodzące z przedwojennej kolekcji muzealnej wizerunki hrabiego Franciszka Grotowskiego (1733–1814) i jego pierwszej żony Renaty z d. hrabiny de Arco powstały zapewne z okazji ślubu tej pary w 1765 roku. Półpostaciowe przedstawienia utrzymano w konwencji reprezentacyjnego malarstwa portretowego popularnego na Śląsku w XVIII wieku. Eleganckie stroje i pudrowane fryzury portretowanych zgodne są z obowiązującą wówczas modą. Każdą z postaci umieszczono na ciemnym tle, w malowanej ramie w kształcie owalnego medalionu. Zamożny hrabia Grotowski był właścicielem rozległych dóbr lublinieckich. Nie doczekawszy się męskiego potomka, u kresu życia trzy czwarte majątku zapisał na założenie w Lublińcu sierocińca, w którym – niezależnie od pochodzenia i wyznania – w duchu miłości, uczciwości i sprawiedliwości mieli być wychowywani chłopcy i dziewczęta w wieku od 9 do 16 lat. Po śmierci fundatora i jego drugiej żony postanowienia testamentu realizowały władze rejencji opolskiej. W murach Zakładu Wychowawczego im. Grotowskiego czynnego w latach 1848–1921 łącznie przebywało około 1200 wychowanków. Portrety Grotowskich dekorowały znajdującą się w sierocińcu kaplicę. Po przejęciu Lublińca po III powstaniu śląskim przez władze polskie zakład sprzedano, a obrazy ostatecznie trafiły do opolskiego muzeum.


Zobacz inne aktualności

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich - zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.