Przejdź do menu Przejdź do treści Przejdź do stopki

Od secesji do modernizmu

22 lipca 2011
Szkło z huty "Josephine" w Szklarskiej Porębie na Śląsku. Wystawa czasowa "Od secesji do modernizmu 1900-1950" ze zbiorów Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze prezentuje ponad 200 unikatowych obiektów ze szkła, pochodzących z huty "Josephine" w Szklarskiej Porębie na Śląsku. Obiekty te pozyskano do zbiorów w 1995 roku z przekazu z wzorcowni huty w Piechowicach. Po raz pierwszy zaprezentowano publicznie perfekcyjnie wykonane obiekty unikatowe, jak również zastawy stołowe, czy liczne remery, bole do ponczu, patery i bomboniery.

Ekspozycja ukazuje dorobek śląskich mistrzów rzemiosła szklarskiego i ich wysoki poziom artystyczny. Niniejsza prezentacja jest możliwa po gruntownym opracowaniu przez autorkę monografii huty i wnikliwych badaniach archiwalnych, które umożliwiły precyzyjne przypisanie poszczególnych obiektów konkretnym artystom-projektantom. Na podstawie badań źródłowych powstała – w formie trójjęzycznej monografii- udokumentowana historia najlepszej huty europejskiej i jej międzynarodowego znaczenia. Możemy obserwować ciągłe zmagania huty celem pozyskania renomowanych projektantów, zazwyczaj z wykształceniem akademickim, jak i nowych rynków zbytu.

Na początku XX wieku , a następnie w latach dwudziestych dla huty Josephine znów pracowali najlepsi projektanci wzorów dla form szklanych. Należą do nich: prof. Siegfried Haertel rektor Szkoły Rzemiosł we Wrocławiu, Hans Mauder, Alexander i Erwin Pfohl, prof. Max Rade, prof. Julius Camillo de Maess, prof. Rudolf Wille, prof. Edelbert Niemeyer, prof. Roux, prof. M. Esser, dr Hermann Gertsch, Georg Müller, Bernardine Bayerl i wielu innych. Na uwagę zasługują najlepsi grawerzy XX w.: Wenzel Benna i jego syn Edgar pracujący w Szklarskiej Porębie na potrzeby huty. Sława przedsiębiorstwa rosła i znowu zdobywano nowe rynki zbytu.

Nazwa "Josephine" przez dziesięciolecia była symbolem szlachetnego wyrobu sztuki szklarskiej, słynącego daleko poza granicami kraju. Stosowano różnorodne techniki: grawerowanie, szlifowanie, malowanie na szkle oraz galwanizację srebrem. Szlifowano przy pomocy kół szlifierskich o rozmaitym stopniu twardości, rytowano zaś przy pomocy kółeczek miedzianych, wszystko jednakże obrabiano ręcznie, podobnie jak dekoracje malarskie w rozmaitych wariantach. Każdy wyrób Josephine był pracą artystyczną zarówno pod względem formy, jak i dekoracji. Huta otrzymywała nadal liczne medale i odznaczenia. Zarówno Siegfried Haertel ( 1870-1943), jak i Alexander Pfohl (1894-1953) należeli do najważniejszych projektantów Josephine w XX wieku. Z wielkim talentem, wyczuciem i wrodzonym smakiem wybierali do swoich projektów najszlachetniejsze formy do produkcji.

Od 1921 r. Huta "Josephine" była wiodącym producentem garniturów toaletowych, zaprojektowanych przez A. Pfohla i prof. S. Haertela. Przez cały czas jednak wytwarzała luksusowe karafki, nieraz ze srebrnym montażem firm wrocławskich Lemour i Somme, oraz komplety serwisów do napojów.

W Hucie "Josephine" stosowano ponad 5000 rodzajów szlifu, ale tylko dwa z nich: szlif krawędziowy i fasetowy nr 8 wykorzystywano przez cały okres istnienia Huty. W produkcji paralelnie dominowały dwie tendencje; jedna dążąca za wymogami światowej mody, druga zaś tradycyjna, zaspokajająca gusty konserwatywnych klientów.

Jedno było niezmienne przez cały okres istnienia manufaktury: wyrafinowany smak, perfekcja wykonania i elegancja wytworzonych form. To odróżniało kosztowne wyroby "Josephine" od produkcji hut czeskich, czy niemieckich.

Komisarz wystawy – dr Stefania Żelasko, Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze

wystawa ze zbiorów
Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich - zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.