Madonna z Dzieciątkiem Tronująca

Rzeźba ta należy do najcenniejszych spośród zabytków rzeźby średniowiecznej znajdujących się w Dziale Sztuki. Przekazana została do zbiorów przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w 1966 r. Pochodzi z Sadowa w powiecie lublinieckim. Według notatki z 1888 r. ofiarowana została z Sadowa (pod Nysą) do Bodzanowic (powiat oleski), potem od lat dwudziestych XX w. jako własność prywatna zakonnika-franciszkanina znalazła się w Nysie. Po śmierci tego zakonnika prawdopodobnie przekazano ją z powrotem do Bodzanowic i tam została odnaleziona w 1958 r. podczas prac nad katalogiem zabytków sztuki w Polsce, na strychu jednej z chałup. Wtedy przeniesiona została do kościoła w tej miejscowości. W 1965 r. poddano ją konserwacji, w czasie której ściągnięto XIX wieczną polichromię i po której ostatecznie trafiła do muzeum. Nasza rzeźba należy do kręgu stylowego tzw. „Madonn na lwie” - przedstawienia Marii siedzącej lub stojącej na lwie. Po raz pierwszy motyw ten pojawił się w XIII wieku i zgodnie ze średniowieczną symboliką przedstawiał związek tronu króla Salomona (Pismo Św. mówi, że stał na rzeźbionych lwach) i zwycięstwa nad grzechem, jest to też przedstawienie Marii jako Tronu Mądrości Bożej. Różne są zdania badaczy na temat, gdzie wykształcił się ten typ przedstawienia, jedni uważają, że koncepcja ta powstała na Śląsku, inni, że w Czechach. Motyw ten rozpowszechnił się na terenie Europy (północnej i środkowej), takie Madonny występują w zbiorach czeskich, niemieckich, austriackich, w Polsce zachowało się około 150 takich przedstawień. Najwięcej wizerunków Madonn na lwach przetrwało na Śląsku i na Pomorzu. Styl ten charakteryzuje się silnym linearyzmem i dworską elegancją, w draperiach szat tworzą się esownicowe zawijasy, twarze są natomiast nieco pucułowate z charakterystycznymi dołeczkami w policzkach oraz wygięciem ust, które daje wrażenie uśmiechu. Nasza rzeźba potraktowana jest reliefowo, z wydobytym kontrapostem figury Marii. Fałdy szaty układają się dekoracyjnie, twarz Marii z charakterystycznym opracowaniem twarzy o wypukłym czole i delikatnym uśmiechu oraz rurkowo skręconych puklach włosów, w tych cechach zalicza się do wczesnego okresu stylu Madonn na lwie.