Przejdź do menu Przejdź do treści Przejdź do stopki

Jeśli sztuka jest wielką rzeką, to ja jestem małym zakolem - Krzysztof Bucki (1936-1983)

21 listopada 2014
Krzysztof Bucki był jednym z najwybitniejszych malarzy czynnych po ostatniej wojnie w Opolu. Jest jedynym dotąd opolaninem, który otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa (1974).

 Urodził się i dzieciństwo spędził w Pińczowie, w 1945 roku wraz z rodziną przeprowadził się do Świnoujścia, gdzie ukończył liceum ogólnokształcące. Po studiach na krótko osiadł w Świnoujściu, od 1961 roku do śmierci mieszkał i tworzył w Opolu. Pracował jako nauczyciel malarstwa w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Opolu, następnie był zatrudniony na stanowisku docenta w Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Był też aktywnym działaczem Okręgu Opolskiego Związku Polskich Artystów Plastyków.

   Po studiach artysta podejmował próby z abstrakcją geometryczną, od połowy lat 60. zaczął malować ekspresyjne kompozycje figuratywne. Bohaterowie jego obrazów są malowani drapieżnie, ze wszystkimi ułomnościami, na pograniczu groteski. Bliskie tym kompozycjom są liczne portrety, wnikliwie charakteryzujące modela. Obok tych obrazów w twórczości malarza wiele jest pejzaży, szczególnie chętnie wracał Bucki w malarstwie do widoków z rodzinnego Pińczowa. Pod koniec życia podejmował też tematykę religijną. Całą twórczość artysty cechował doskonały warsztat i twórcze wykorzystanie malarskiej tradycji.

   Prezentowana ekspozycja ma charakter retrospektywny, nie roszcząc sobie jednak pretensji do ukazania całego oeuvre artysty, a raczej zaznaczając jego najbardziej istotne elementy. Poprzez dokumenty, fotografie i archiwalne nagrania chcemy też przypomnieć postać artysty, od którego śmierci minęło już przeszło trzydzieści lat.

   Na wystawie po raz pierwszy publicznie prezentujemy, nieznane dotąd, wybrane wczesne prace Krzysztofa Buckiego, które w 2012 roku, jako dar wdowy po artyście, trafiły do zbiorów Muzeum Śląska Opolskiego. Cały przekazany zespół zawiera 79 płócien, w większości z okresu studiów w krakowskiej akademii, w tym wiele prac o charakterze ćwiczeniowym ? studia martwych natur, aktów itp. Zbiór przynosi wiele istotnych informacji o najwcześniejszym okresie twórczości artysty w czasie kształtowania się osobowości twórczej i dobierania indywidualnych środków wypowiedzi.

   Wczesne obrazy Buckiego przez wiele lat przechowywane były przez samego artystę w formie rulonów a wszystkie obrazy z tego zespołu poddane zostały kompleksowej konserwacji w Pracowni Konserwacji Zabytków Muzeum Śląska Opolskiego pod kierunkiem dr Beaty Wewiórki.

dr Joanna Filipczyk
kurator wystawy

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich - zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.