Licząca 1148 pozycji kolekcja kart pocztowych z lat 1897-1945 godna jest szczególnej uwagi nie tylko z racji jej imponującej objętości, lecz również różnorodności i wysokiej jakości zgromadzonego materiału. Zbiór był budowany przez ponad dwadzieścia lat przez prywatnego kolekcjonera. Całość zbioru można podzielić na dwanaście zespołów wyodrębnionych wedle różnych kryteriów, raz formalnych, innym razem tematycznych. Wyróżniono przede wszystkim parę grup topograficznych poświęconych poszczególnym dzielnicom Opola, a więc Staremu Miastu wraz z Rynkiem i przyległościami, najważniejszym budowlom sakralnym, a także innym obiektom zabytkowym. W następnej kolejności przedstawiono wyspę Bolko, Pasiekę, okolice dworca kolejowego, Młynówkę, Śródmieście i wreszcie peryferia.
Kolejne zespoły wyodrębniono w oparciu o kryteria formalne. Osobną grupę tworzą niegdyś bardzo popularne pocztówki wieloobrazkowe (od dwu do nawet dwunastu miniaturowych obrazków). Pokrewne wymienionym, lecz wcześniejsze ? ukazujące się od lat 90. XIX wieku są pocztówki zgromadzone w zespole "Gruss aus" (Pozdrowienia z?) przez kolekcjonerów cenione najwyżej nade wszystko z racji swej wizualnej atrakcyjności wielobarwnej chromolitografii, tłoczeniom, złoceniom itd.
Większość opolskich pocztówek pojawiała się dzięki aktywności miejscowych wydawców takich, jak np. A. Brose, J. Gruschka, N. Glaser, E. Reichwitz, P. Kendziora czy M. Glauer. Do najaktywniejszych i działających najdłużej należeli Erdmann Raabe i Wilhelm Kunert, których pierwsze karty pocztowe, już wówczas dobrej jakości, pojawiły się w latach 90. XIX wieku. Z licznych wydawców, których nazwiska pojawiają się najczęściej wymienić wypada Bruno Scholza z Wrocławia, Ottmara Ziehera z Monachium, firmy Sternach Co z Drezna czy Schaar Dathe z Trewiru. Wszyscy wymienieni należą do najaktywniejszych i wysoko cenionych wydawców przełomu XIX/XX wieku.
Walory dokumentacyjno-poznawcze tej kolekcji są nie do przecenienia, bowiem karta pocztowa w swojej zachłanności, nie bez powodzenia, usiłowała uchwycić wszelkie aspekty życia ludzkiego. Pokazywała nie tylko najcenniejsze zabytki, kościoły, pałace, zamki i warownie, imponujące budowle użyteczności publicznej, pomniki, muzea itp. W równiej mierze interesowała się drobiazgami codzienności ? świetnym w tej mierze jest fragment kolekcji poświęcony restauracjom, piwiarniom, winiarniom, zjazdom czy luksusowym hotelom. Od momentu ?odkrycia? dawnej karty pocztowej utwierdzamy się wręcz codziennie w przekonaniu, że mamy do czynienia z niezastąpionym, pod pewnymi względami, środkiem przekazu.
Biorąc pod uwagę fakt, że dzisiejsze Opole, miasto średniej wielkości, w porównaniu z tym przed stu laty zmieniło się niepomiernie (zburzono w latach 30. minionego wieku Piastowski Zamek, z którego ostała się tylko wieża, zmienił się wygląd Ratusza i całego rynku, który dziś jest "barokowy"itd.). Dzięki omawianej kolekcji można pokazać, poznać, to wszystko, co już od dawna nie istnieje, a co godne jest przecież przypomnienia.
Najogólniej rzecz ujmując mamy do czynienia z kolekcją wyjątkową, wydatnie wzbogacającą zbiory Muzeum Śląska Opolskiego.