Artysta nie ograniczał się do pracy w atelier. Podróżował po całym Górnym Śląsku, utrwalając na szklanych kliszach fragmenty miast, miasteczek i wsi. Fotografował wszystko, co tylko uznał za ciekawe i godne uwiecznienia. Był autorem zdjęć nastrojowych wiejskich pejzaży, zabytków architektury świeckiej i sakralnej oraz fotografii wielu tak zwanych typów ludzkich. Prace te ilustrowały dziesiątki przedwojennych książek i czasopism.
Twórczość Glauera jest istotnym elementem niemieckiego dorobku kulturalnego Górnego Śląska, a jednak pozostaje mało znana. Skomplikowane dzieje regionu spowodowały, że z ogromnej spuścizny opolskiego artysty do naszych czasów zachowała się jedynie niewielka część jego prac, na dodatek jest to zbiór niezwykle rozproszony. Niezbyt liczne zespoły zdjęć odnajdujemy w zbiorach muzealnych, archiwalnych i bibliotecznych w Polsce i w Niemczech. Część pozostaje w prywatnych kolekcjach. Muzeum Śląska Opolskiego posiada w swoich zbiorach ciekawy zespół prac Glauera, dokumentujący różnorodną działalność fotografa, na który składają się przede wszystkim fotografie atelierowe, klisze szklane, pocztówki oraz wydawnictwa dotyczące artysty lub zawierające reprodukcje jego zdjęć.
Zamysłem organizatorów wystawy "Przyjaźni i sztuce. Max Glauer (1867-1935)" było przypomnienie i przybliżenie mieszkańcom regionu sylwetki tak cenionego przed wojną fotografa. Co ważne, jest to chyba pierwsza od 1935 roku wystawa monograficzna poświęcona wyłącznie Glauerowi. Staraliśmy się zaprezentować naszego bohatera z kilku stron - prywatnie, jako właściciela zakładu, artystę oraz inicjatora przedsięwzięć kulturalnych i wydawniczych w Opolu. Ważne dla nas było również uporządkowanie jego życiorysu.
Rafał Bartek
1 października 2015
Max Glauer był artystą wszechstronnym. Przy ulicy Krakowskiej w Opolu prowadził znany zakład fotograficzny, oferujący mieszkańcom miasta i okolic cały wachlarz usług. Wizytówką zakładu stały się portrety, a kunszt ich wykonania już wkrótce zdobył szerokie uznanie. Wynikiem popularności artysty były liczne zlecenia znanych osobistości, nagrody na wielu wystawach krajowych i zagranicznych oraz otrzymanie w 1912 roku tytułu nadwornego fotografa.